Yol Tablo

Boyutlar/ 100x125 cm ,128x160 cm

Yolun önceden kat edilmemiş olmasının güvencesi, onun mizacına sahip bir kimsenin ilk kez bu yolu izlemesinden ileri gelir. Başkasından ayrı olmayan bir kendiliğe kulak vererek yönüne meyletmesi yeterlidir. Diğer türlü, yönsüz bir şekilde yol alır; yürümesi keyfi bir nitelik edinir. “Kişi, kendi belirlemesini bulacaksa, gelişigüzellikle savaşır”. Uygar kişinin yön bilgisiyle aldığı yol, ara yerler ve zamanlarda karşılaştığı başkaları, bu kendiliğin yeniden yapılanmasına ve farklı yönelimler, “çizgiler” edinmesine sebep olur. Belli bir yöne yönelmiş kişinin yüzü, onun kendiliğine ait çizgiler taşır. Kararlı bir yürüme ve yol alma, yüzü, sureti olmakla ilişkilidir. Yol, ölene kadar yeniden tashih edilmesi gereken bu yüzün ve mizacın kendini yarattığı açıklıktır. Yüz, yönüne karar veren, kararlı bir şekilde yol alanın mizacının okunaklı olduğu derinlikli bir yüzeydir. Mizaç sahibi uygar kişinin yavaşlık tecrübesine her zaman bir hızlanma edimi eklenir. Ama yaşıyor olmanın belirtisi böyle bir hız ve yavaşlık çevriminde ihtiyatlı olmak gereklidir. “Kişi çok uzun süre durursa, çöker; ama, çok fazla hızlanırsa da, düşer” .Bu melekeye sahip olanlar için, önceden yürünmemiş yollarda, yalnız başına yürüme poetikası yaşam bulur. “Açılmamış, belirsiz yollarda” yürüyen romantikle, artık böyle yolların kalmadığına dair sezgisiyle yerinde duran, içeri ve dışarı tüm yolların yürünmüş olduğunu düşünen bedbaht varoluşçu arasında salınan bir yürüyüşçü, sadece yola çıkmak için yürümeye başlar bazen. Eylemin nedeni ve sonucu fiilin kendisi olur; yürümek için yürür, özel bir yürüme sevgisiyle ‘yol ‘alır.Bu sayede yürümek fiilinin, kendi yolunu, manzarasını ve hakikatini yarattığına tanık olur.